conticeo

conticeo
contĭcĕo, ēre [cum + taceo] [st1]1 [-] int. - se taire [ne pas parler].    - Calp. Ecl. 4, 98; Lact. Inst. 5, 2, 9. [st1]2 - tr. - taire. --- Prosp. Ep. 1, 3.    - parf. pass. impers. conticitum est, Prisc. Gram. 3, 470.
* * *
contĭcĕo, ēre [cum + taceo] [st1]1 [-] int. - se taire [ne pas parler].    - Calp. Ecl. 4, 98; Lact. Inst. 5, 2, 9. [st1]2 - tr. - taire. --- Prosp. Ep. 1, 3.    - parf. pass. impers. conticitum est, Prisc. Gram. 3, 470.
* * *
    Conticeo, contices, pen. corr. conticui, conticitum, penul. corr. conticere. Plaut. Se taire tout coy, Faire silence.
\
    Conticuerunt literae. Cic. Ont cessé.

Dictionarium latinogallicum. 1552.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”